شــــــوق پــــرواز

انتَ کهفی حینَ تُغیینی المذاهبُ فی سَعَتِها

تو امید منی هنگامی که راه‌ها با همه وسعتشان درمانده‌ام کنند

- دعای عرفه

«  الهی و ربّی مَن لی غَیرُک  »

ای الهه من

کمکم کن درهایی که بستی رو نخوام به زور باز کنم

و درهایی که باز کردی رو اشتباهی نبندم

«  اللّهمَ یسرنا بُلوغَ ما نَتَمَنّی  »

خدایا آسان کن برای ما رسیدن به آنچه آرزومندیم

«  یا مّن تُحَلُ به عُقَدُ المَکاره  »

ای گشاینده گره از اندوهان فرو بسته

به چه چیزی می‌بالیم و خود را بزرگ می‌شماریم؟

نگویید : ثروت من ، افتخار من ، دانش من

برهنه به دنیا آمدیم و چیزی با خود نداشتیم

برهنه می‌میریم و چیزی با خود نمی‌بریم

در کتاب خدا سوره اسراء آمده :

روی زمین با تکبر راه نرو . تو نمی‌توانی زمین را بشکافی ، و طول قامتت هرگز به کوه‌ها نمی‌رسد

‏اِنَّ رَبَّکَ الرُّجعَی

کوچه دنیا بن بسته

یه روزی باید برگردیم

« یُؤْتِکُمْ خَیْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْکُمْ »

خدا در مقابل آنچه از شما گرفته شده ، بهتر از آن عطا می‌کند

《 و أنَا أبحَثُ‌ عنِّی.. فوَجَدْتُکَ 》

و من‌ در پیِ‌خود بودم، پس‌ تو را یافتم 

  ‌-معبود بی‌همتای‌ من