شــــــوق پــــرواز

عمری ست که ما منتظر آمدنت، نه

تو منتظر لحظه برگشتن مایی

می‌خواستم از ماتم دل با تو بگویم

از یاد رود ماتم و دل چون تو بیایی

بر تو آن‌هایی که ابراز ارادت می‌کنند

خویش را با این ارادت با سعادت می‌کنند

کارشان در این دوماهه گریه بین روضه‌هاست

با لباس مشکی‌ات کسب شرافت می‌کنند

گرچه در دنیا غم بسیار بر خود می‌خرند

روز محشر که بیاید عزم جنت می‌کنند

  (ع)السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

شک ندارم که پس از مرگ ، ملائک گویند

از دل قبر خودت خیز که مهمان داری

ما سراسیمه بپرسیم که آن مهمان کیست

و بگویند که مهمان ز خراسان داری

السلام علیک یا امام الرئوف

انتَ کهفی حینَ تُغیینی المذاهبُ فی سَعَتِها

تو امید منی هنگامی که راه‌ها با همه وسعتشان درمانده‌ام کنند

- دعای عرفه

دل اگر پاک نباشد نمی‌آید آقا

نوع عابر به تمیزیِ گذر وابسته‌ست

راه تا خیمه دلدار ندارد هرگز

پای هر کس که به یک جای دگر وابسته‌ست

گوشه چشمی نکند زندگی ما مرگ است

مثل طفلی که به الطاف پدر وابسته‌ست

 اللهم عجّل لولیکَ الفرج

این همه لاف‌زن و مدعی اهل ظهور

پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم

سال‌ها منتظر سیصد و اندی مرد است

آنقَدَر مرد نبودیم که یارش باشیم

« السلامُ علیک یا حجه اللهِ فی ارضه »

«  الهی و ربّی مَن لی غَیرُک  »

ای الهه من

کمکم کن درهایی که بستی رو نخوام به زور باز کنم

و درهایی که باز کردی رو اشتباهی نبندم

بسم نامت یا الله

سلام من به کسانی که بسته‌اند از عشق

کمر به خدمت بی‌ادعا برای حسین (ع)

«  اللّهمَ یسرنا بُلوغَ ما نَتَمَنّی  »

خدایا آسان کن برای ما رسیدن به آنچه آرزومندیم

«  یا مّن تُحَلُ به عُقَدُ المَکاره  »

ای گشاینده گره از اندوهان فرو بسته

به چه چیزی می‌بالیم و خود را بزرگ می‌شماریم؟

نگویید : ثروت من ، افتخار من ، دانش من

برهنه به دنیا آمدیم و چیزی با خود نداشتیم

برهنه می‌میریم و چیزی با خود نمی‌بریم

در کتاب خدا سوره اسراء آمده :

روی زمین با تکبر راه نرو . تو نمی‌توانی زمین را بشکافی ، و طول قامتت هرگز به کوه‌ها نمی‌رسد